Pieris japoński (czasami usłyszeć też można nazwę andromeda japońska) to ciekawa roślina wrzosowata. Liście pierisów zmieniają kolor w ciągu sezonu. Zjawiskowo kwitnie wiosną - pąki otwierają się na przełomie marca i kwietnia. W zależności od odmiany kwiaty są białe, różowe lub czerwone. Zmieniające się na przestrzeni roku oblicze tego krzewu jest jego dużą zaletą.
Roślina jest nieco wybredna jeśli chodzi o glebę i ekspozycję na słońce. Najlepsze warunki do uprawy pierisów obejmują obszary osłonięte, cieniste lub półcieniste z bogatą, dobrze przepuszczalną glebą z dużą ilością materii organicznej i okwaśnym pH. Krzewy nie tolerują gleby zasadowej. Podłoże powinno być zawsze lekko wilgotne. Nawożenie wykonuje się zimą i wczesnym latem nawozem przeznaczonym dla roślin kwasolubnych, w ilości zalecanej na opakowaniu.
Pierisy są zimozielone. W polskim klimacie w chłodniejszymi rejonach kraju lub na czas mroźniejszych dni wymaga zabezpieczania na zimę – okrywania stroiszem lub agrowłókniną.
Podobnie jak większość roślin wrzosowatych pieris japoński najlepiej czuje się w ogrodzie z ustalonym mikroklimatem. Dobrze prezentuje się w w grupach krzewów, w towarzystwie różaneczników, kiścieni, kalmii, wśród drzew i krzewów iglastych. W okresie wiosennym pierisy tworzą ciekawą kompozycje z kwitnącymi w tym samym okresie wrzoścami.
Pierisy to wciąż mało stosunkowo mało popularne rośliny w polskich ogrodach. Ze względu na swój wyjątkowy wygląd i przepiękne kwiatostany zasługują na znacznie większą uwagę.
Spójrzcie sami: